Wat wordt ze groot

Read Full Post »

Je plaats kennen

Ik zet Leah af bij haar oma (mimi). Op het salontafeltje ligt een dvd van Hopla.

Leah: Leah Hopla kijken!

Mimi: We gaan dadelijk Hopla kijken. Eerst mama uitwuiven

Leah: (duwt moeder richting deur) Daag mama!

Ik: …

Leah: (doet de deur open) Mama weg, deurtje toe. Leah Hopla kijken.

En dicht was de deur. Daar stond ik dan. 🙂

Read Full Post »

Nieuwe vrouwen

Wie is nu het meest geëmancipeerd? De dochter die in de speelgoedwinkel een garage kiest? Of de moeder die het ding in elkaar vijst? Met de foute schroevendraaier, nota bene (voor de kenners: een platte ipv een kruisschroevendraaier). Moeder zijn, je wordt er zowaar nog handig van!

Read Full Post »

’t Is niet omdat het slecht weer is…

…dat we ons niet kunnen amuseren.

Read Full Post »

Paaseieren rapen. Of toch niet.

Leah mocht dit weekend voor het eerst paaseitjes rapen. Moeder keek er al twee weken naar uit. Wat zeg ik? Een maand. En de grootouders ook. Bij de paasklokken werden lekkere chocolaatjes besteld, en suikeren eendjes. En mariabeeldjes (guimauvekes), dat ook. Wat zou dat kleine meisje blij zijn.

Maar dat was buiten het kind zelf gerekend. Leah had amper interesse voor het versierde terras. Ze keek naar de chocoladen haasjes met een blik van ‘Allez moeder, ge verwacht nu toch echt niet dat ik mij daarvoor ga bukken’. Duidelijk een fout in de erfelijkheid. Als moeder chocolade ziet, is ze er als de kippen bij. En ook vader laat geen eten liggen.

Enfin, dan gingen we zelf maar rapen. Waarop Leah alles netjes terugzette. Ze zal het schoon hebben vinden accorderen met het onkruid op ons terras, zeker?

Vodpod videos no longer available.

Read Full Post »

Varicellafeestje

Vroeger lieten mensen hun kinderen expres spelen met  kindjes met windpokken. Had jouw kind windpokken, dan mocht je de hele buurt over de vloer verwachten. Volgens de kinderarts gebeurt dat nu nog, sterker nog, er is een naam voor. Varicella-feestjes. I kid you not. Kinderen besmetten bij een hapje en een drankje.

Een compleet geschift idee vond ik het. Tot Lief opperde dat het toch best is dat je windpokken oploopt als kind. Als volwassene is het veel gevaarlijker om de ziekte te krijgen. Zeker als zwangere vrouw is het niet ideaal. En met een kleine baby in huis haal je ook liever geen varicella binnen. Kinderen die de ziekte als baby krijgen, zijn immers niet immuun.

Zolang mensen dit niet gaan doen om zeker de jaarlijkse skivakantie niet in gevaar te brengen, of de eerste schoolfoto niet te verknoeien, mij best.

Maar wat vinden jullie? Zouden jullie je koters naar een varicella-partijtje sturen? Of er zelf eentje organiseren?

Read Full Post »

Couch Potato

Dat noemen we dan het Bumba-effect.

2-0 voor Verhulst. En ik vind het geeneens erg.

Read Full Post »

Blauwe ogen

Van wie zou ze die hebben?

En toch ik het een strikvraag: lief’s ogen zijn net zo blauw als de mijne.

Mensen raken het er dan ook niet over eens op wie Leah lijkt. Onbekenden die mij met Leah zien, menen zonder twijfel mijn trekken te ontwaren: ‘Da’s juist haar mama’. Mensen die zowel lief als mezelf kennen, vinden ons klein spook net een kopie van haar vader. Maar dan met mijn mond. En ogen. Of toch niet…of toch… of…

Eigenlijk maakt het helemaal niet uit op wie Leah lijkt. Ze lijkt op zichzelf. Punt.

En toch is het  leuk om te horen dat je dochter op je lijkt. Stiekem glim ik dan van trots. Moet ik me nu schuldig voelen om al die ijdelheid? Of hebben jullie dat ook?

Read Full Post »

Peuterklanken

Leah zit niet graag in de auto. Ik durf zelfs de woorden ‘godsgrondige hekel’ in de mond te nemen. Als we nog maar net de straat opdraaien is ze al aan het morren. Aan het einde van de straat balt ze haar vuistjes en loopt rood aan. Om niet veel later over te schakelen op brullen. Maar echt brullen, hè. Ik ben al een paar keer langs de kant van de weg moeten gaan staan omdat ze er bijna in bleef. Pittig karakter. Ahum.

Maar sinds maandag is er iets veranderd. Leah is vrolijker. En in plaats van gebrul weerklinkt dit van op de achterbank:

hiee hiiieee hieee

ha ha ha

(x 100, mìnstens)

Geen idee waar ze het haalde. Tot ze vandaag bij wijze van begeleiding met haar handjes ritmisch op haar dijtjes begon te slaan. De crèche bevestigde: de kindjes hebben zaterdag het liedje ‘Ik zag twee beren’ geleerd, met bijbehorende gebaren. Vandaar.

Dus nu zing ik gezellig mee met mijn dochter in de auto. De strofes ken ik niet meer alemaal, maar er zelf uitvinden is minstens even leuk. Vanaf nu zijn er ook vissen die de bus net missen en spinnen die de lotto winnen. Nèh!

(De echte tekst vind je hier)

Read Full Post »

Maten, gewichten en verse melk

We hebben er net weer een bezoekje aan Kind & Gezin opzitten. En Leah is goedgekeurd. Ze is met haar 79 cm en net 9 kg nog steeds lang en smal.  Veel vetreserve heeft ze niet, maar zolang ze deze curve blijft volgen, is het goed.

Ik vroeg de dokter ook vanaf wanneer Leah verse koemelk mag drinken. Mijn schoonouders hebben immers een melkveebedrijf en het lijkt me al te gek dat zij binnenkort flessenmelk voor Leah moeten kopen terwijl ze het goedje vers van het vat kunnen serveren. De dokter keek me aan alsof ik gevraagd had wanneer mijn kind nu eindelijk cola mocht beginnen drinken. “Oei”, zei ze.

“Uiteraard kunnen ze de melk eerst koken”, voegde ik er aan toe. “Toch niet onder de 2 jaar”, opperde de dokter, ” en dan nog. Zo’n melk is ongelooflijk vet.”

Tja. Zo’n melk is inderdaad vet. Maar ten eerste kan je daar wel een laagje vet afscheppen, en ten tweede: was mijn kind 5 minuten van tevoren niet aan de magere kant?

Ik ga sowieso nog even poedermelk geven, denk ik. En stilaan volle melk introduceren. Zodat ze binnen een half jaartje tijdens haar wekelijkse dagje bij oma en opa écht verse melk kan proeven. Obees zie ik er haar nog niet van worden.

Read Full Post »